Ο υποψήφιος δήμαρχος Γιάννης ΡΕΝΤΖΟΣ καταθέτει το κείμενο αυτό για πληροφόρηση, επεξεργασία, συζήτηση και συμπλήρωση από την κοινωνία της Πρέβεζας, ως ενιαίου Δήμου Πρέβεζας – Λούρου – Ζαλόγγου, ζητώντας τη συνεργασία φίλων Πρεβεζάνων και φορέων που έδειξαν, κατά το πρόσφατο παρελθόν, την αγωνία τους για την Πρέβεζα ως δημόσιο χώρο.
Ο «Δημόσιος χώρος Πρέβεζα – Λούρος – Ζάλογγο» αντλεί εν μέρει τη νομιμοποίησή του από δράσεις που πραγματοποιήθηκαν στον ανοιχτό χώρο της Πρέβεζας με στόχο την διεκδίκηση και την προστασία του δικαιώματος στην πόλη. Το πέρασμα από την «κινηματική» και «λόγια» προϊστορία σε ανοιχτό και ανεξάρτητο αυτοδιοικητικό σχήμα έγινε με πρόταση μελών του ΣΥΝ/Σύριζα.
Η έννοια «Δημόσιος χώρος» που βρίσκεται στον τίτλο της δημοτικής μας πρωτοβουλίας έχει ένα φανερό περιεχόμενο αφού αυτός πάντα χρησιμεύει για να γίνουν διαπιστώσεις για τα δημοτικά πράγματα. Έχουμε όμως εθιστεί σε πλήθος από απρέπειες. Δέστε για παράδειγμα τη θεσμοποιημένη ασέβεια απέναντι σε ανθρώπους και Θεό με τα κολλημένα και ξεσχισμένα αγγελτήρια τελετών στις κολόνες ΔΕΗ ή τις άλλες τοιχοκολλήσεις πάνω τους. Ωστόσο δεν πρόκειται να κάνουμε λόγο μόνο γι’ αυτά και για παρόμοια, σε επίπεδο διαπιστώσεων.
Μιλάμε εδώ για μια σημαντική πολιτική αυτό-διοικητική ιδέα που είναι το καθήκον για ήπια λειτουργία του δημόσιου χώρου της Πρέβεζας και του δήμου της. Θεωρούμε την ιδέα αυτή ΚΑΙ κεντρική πολιτική ιδέα που συνδέεται άμεσα με τη διαχείριση του αυτοκινήτου στην πόλη. Όπως γίνεται αυτή 1) επιτρέπει την άγρια εκμετάλλευση του ανοιχτού χώρου και τη ρύπανση του περιβάλλοντος μεταφέροντας κέρδη στον πυρήνα των συμφερόντων «αυτοκίνητο-καύσιμα-άσφαλτος» τα οποία έχουν εγκλωβίσει θανάσιμα τη χώρα μας. 2) φανερώνει την ανεπάρκεια της διοίκησης όπως ασκείται από αιρετούς και διορισμένους εκπροσώπους της Εκτελεστικής Εξουσίας («Νομαρχία» – Δήμος – Αστυνομία). 3) εκθέτει ανεπανόρθωτα τη Δικαστική Εξουσία από την οποία ο πολίτης και μάλιστα ο ΑμΕΑ, ο ηλικιωμένος, το παιδί και ο ξένος επισκέπτης, θα ανέμεναν την υπέρ τους παρέμβαση μέσα στο χώρο αδικίας που έχει καταστεί γι’ αυτούς η Πρέβεζα. 4) παρέχει σε ορισμένους τεχνητά προνόμια άνεσης-ταχύτητας-ασφάλειας και κατάληψης χώρου κατασκευάζοντας «δυνατούς» και «αδύνατους», αφήνοντας σε εκκρεμότητα σοβαρά ζητήματα ποιότητας ζωής (π.χ. οι συγκοινωνίες των ΚΤΕΛ ως δημόσιος χώρος, το σιδηροδρομικό δίκτυο). Ο «δημόσιος χώρος» ως διεκδίκηση ισονομίας στον «ανοιχτό χώρο», σε επίπεδο πόλης και υπαίθρου, μπορεί να αποτελέσει και μια αναπτυξιακή ιδέα (π.χ. λαϊκών αγορών,τοπικών συμφώνων ποιότητας, προσέλευσης επισκεπτών).
Έργο ευθύνης και τιμής των μηχανικών –προς τους οποίους τείνουμε χείρα συνεργασίας- ο ανοιχτός χώρος με τις κατασκευές, τις επιφάνειες και τους δρόμους μέσα στην πόλη και το Δήμο δεν είναι ακριβώς ο δημόσιος χώρος. Πολύ περισσότερο, ο τελευταίος, είναι οι ίδιες οι σχέσεις των ανθρώπων σε συγκεκριμένες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες, σαν αυτές, για παράδειγμα, τώρα στην Ελλάδα του Μνημονίου. Ο δημόσιος χώρος υπήρξε και παραμένει στην Ιστορία ο χώρος όπου αναδύθηκε στην Αρχαία Ελλάδα το ιδεώδες της δημόσιας συζήτησης, δηλαδή η Δημοκρατία. Αυτό είναι το πλαίσιο στο οποίο εκθέτουμε τις προγραμματικές σκέψεις μας.
Ο «Καλλικράτης» αποτελεί στην προσεχή εκλογική αναμέτρηση φανερό σκηνικό συσκότισης και φαινομενικά σύννομου μαγειρέματος του εκλογικού αποτελέσματος για τους «νέους» κατοίκους που ωθούνται να επιλέξουν αναγκαστικά το «λευκό» αλλά με απόχρωση του κόμματός τους. Με τραβηγμένο το έδαφος κάτω από τα πόδια τους, δεν τους αφήνεται άλλη επιλογή. Οι πολιτικοί επιστήμονες θα ονόμαζαν την κατάσταση «ΠΡΕΒΕΖΑΝΔΡΑ» (Prevezander) από την πρώτη γνωστή περίπτωση αλλαγής του χάρτη των εκλογικών περιφερειών (Gerrymandering, ΗΠΑ, 1812) που τον έκανε να μοιάζει με θηρίο (σαλαμάνδρα).
Για την ενιαία καλλικράτεια Πρέβεζα, ο νέος δήμος-έδαφος με τους οικισμούς του, την ύπαιθρο και τις ακτές του και το θνήσκοντα Αμβρακικό, θέτει σοβαρά ζητήματα δομής, λειτουργίας και ευθύνης. Γεωγραφικό κέντρο του Δήμου ο Λούρος, μπορεί να αναδειχθεί σε αφετηρία αξιοποίησης της γεωπληροφορικής κωδικοποίησης για απογραφή του αστικού και αγροτικού εδάφους και των ακτών και δημιουργία διαφανών βάσεων Γεωγραφικών Συστημάτων Πληροφοριών (GIS) με στόχο την κοινωνική χωροταξία και πολεοδομία του συνόλου του εδάφους του Δήμου. Θα μπορούσε ταυτόχρονα να προταθεί ως έδρα πανεπιστημιακού τμήματος Πολιτισμικής Γεωγραφίας (στο πρότυπο των προτάσεων που είχαμε καταθέσει στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων).
Η αγωνία του Αμβρακικού και η δυσκολία ανανέωσης των υδάτων του δίνει τροφή στο πρεβεζάνικο μυαλό για αναζήτηση λύσεων βιωσιμότητας. Θα έχει αξία να γίνει πραγματικότητα η ένωση Ιονίου-Αμβρακικού με χρήση διώρυγας σε κατάλληλη θέση στη Νικόπολη; Η σχετική μελέτη θα είναι μια ιδιαίτερη πρόκληση με έντονο γεωλογικό και γεωγραφικό περιεχόμενο που θα κινητοποιήσει σε υψηλότατο βαθμό και τις ανασκαφικές αρχαιολογικές έρευνες για την ιστορική αυτή περιοχή. Ίσως να μπορέσει να συμβάλει οικολογικά και η αναδημιουργία της παλιάς τάφρου με πρόβλεψη για χρήση της ως γραφικού θαλάσσιου περι-αστικού μεταφορικού – συγκοινωνιακού δρόμου.
Θέτει επίσης η καλλικράτεια Πρέβεζα και φλέγοντα ζητήματα κοινωνικής αναπτυξιακής αντίληψης. Μια Πρέβεζα με μεγαλύτερη ύπαιθρο αναδεικνύει, για παράδειγμα, πτυχές ανισότητας προσχολικών και μεταλυκειακών εκπαιδευτικών ευκαιριών. Καλεί συνεπώς σε συστράτευση εκπαιδευτικούς και διευθύνοντες για τη συγκρότηση μιας πρότυπης -σε πανελλήνιο επίπεδο- εκπαιδευτικής περιφέρειας προγραμματισμού-προτάσεων-αξιολόγησης. Το πρώτο έργο-πρότζεκτ, σε συνεργασία με το Υπ. Παιδείας, πρέπει να είναι η πιλοτική εφαρμογή της άμεσης μετάβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με διαφανή σχολική-τοπική-περιφερειακή αξιολόγηση. Θεωρούμε τη διαφανή σχολική αξιολόγηση προέκταση της έννοιας του «δημόσιου χώρου» και θα ζητηθεί από τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς να καταθέσουν τις απόψεις τους για ένα σχέδιο «Ανοιχτή Αίθουσα» που θα φέρει τη σχολική αίθουσα πιο κοντά στην υπόλοιπη κοινωνία. Εξάλλου με διοργάνωση εαρινών και θερινών σεμιναρίων πανελλήνιας ακτινοβολίας θα μπορούσε να ενισχυθεί το κορυφαίο «δημοσιοχωρικό» εκπαιδευτικό ιδεώδες της Διαθεματικότητας που κινδυνεύει να ξεχαστεί. Ως κέντρο των σεμιναρίων μπορούν να επιλεγούν οι τουριστικές υποδομές στις ακτές του τέως Δήμου Ζαλόγγου. Το τοπωνύμιο «Ζάλογγο» θα πρέπει επιτέλους να διαδοθεί στην ελληνική εκπαίδευση…
Στιγματισμένη από την ελληνική ποίηση του Μεσοπολέμου η Πρέβεζα, έβαλε αργότερα συμβολικά και δυναμικά το στίγμα της στο χάρτη της νεότερης ελληνικής ποίησης και μουσικής. Η ιδέα ενός ετήσιου «Φεστιβάλ Ποίησης της Πόλης» έχει ήδη ριφθεί. Θα το ακολουθήσει ένα «Φεστιβάλ Τραγουδιού της Πόλης». Τα σύγχρονα τραγούδια της νεολαίας, μας κάνουν μαθήματα αγάπης και μίσους για την πόλη. Η πρεβεζάνικη νεολαία θα κληθεί εδώ να δώσει το οργανωτικό «παρών». (Με δύο παιδιά στη μετανάστευση, γνωρίζουμε καλά πόσα περισσότερα πρέπει να κάνει η νεολαία, εκτός από φεστιβάλ, για να επιβιώσει μέσα σε πόλεις και κοινωνίες που είναι εχθρικές απέναντί της). Θα προταθεί επίσης η διοργάνωση διαγωνισμού «Θεάτρου των Πόλεων» με ανέβασμα «πολεογραφικών» θεατρικών έργων σε πολλούς οικισμούς-κοινότητες του Δήμου.
Θα πρέπει γρήγορα να οργανωθεί ο εορτασμός της Εκατονταετίας από την απελευθέρωση της Πρέβεζας (1912-2012) και να θεωρηθεί αυτό ως μείζον πολιτικό και πολιτισμικό στοίχημα. Η Πρέβεζα μπορεί να συμβάλει πολλαπλά στην ειλικρινή σύσφιγξη των ελληνο-τουρκικών σχέσεων. Οι πολυάριθμοι πρεβεζάνοι Πόντιοι και Μικρασιάτες και οι φορείς τους θα κληθούν να καταθέσουν τις προτάσεις τους.
Ένα ανθρώπινο δυναμικό εγνωσμένης αξίας και αναγνωρισμένης προσφοράς στην Πρέβεζα, οι διατελέσαντες δημοτικοί άρχοντες της πόλης, του νέου δήμου ή/και του νομού, πρέπει να κληθούν να κοινοποιήσουν σε θεσμικό πλαίσιο τις εμπειρίες τους και να δώσουν την καλοδεχούμενη συμβουλή τους. Η «Σύνοδος των Πρεβεζάνων Δημάρχων» μπορεί να αποτελέσει ένα εργαλείο έμπνευσης, σύμπλευσης και εξιδανίκευσης στη χάραξη μιας πολιτικής για την Πρέβεζα ως νέο Δήμο. Στρέφοντας νοερά το βλέμμα στους αυτοδιοικητικούς του παρελθόντος που δεν είναι πια μαζί μας, απευθύνουμε, με προσωπικά αισθήματα εκτίμησης, τις προγραμματικές αυτές σκέψεις προς όλους τους τελευταίους δημάρχους της πόλης, θεωρώντας ότι το πρώτο αντίτυπο αυτού του κειμένου έχει τιμητικά κοινοποιηθεί στον νυν Δήμαρχο κ. Μ.Η. Κλάπα.
Καταθέτουμε τη δήλωση αυτή ευθύνης και καλούμε όλους τους συμπολίτες μας σε συνεργασία.
Γιάννης Ρέντζος,
Πρέβεζα, 18 Σεπτεμβρίου 2010
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ:
Σεπτεμβρίου 19, 2010 in Χωρίς κατηγορία | Γράψτε ένα σχόλιο
Ίσα δικαιώματα για όλους τους συνδημότες Πρέβεζας, Λούρου και Ζαλόγγου
Υπογράφουμε αυτό το κείμενο για να εκφράσουμε την ανησυχία μας για την πορεία του δήμου μας και των νέων δημοτικών διαμερισμάτων.
Πιστεύουμε, πρώτα, ότι στη σημερινή συγκυρία οι επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές αποκτούν έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα και ταυτόχρονα καθίστανται κεντρική πολιτική μάχη. Η λύση των συσσωρευμένων προβλημάτων είναι, πράγματι, υπόθεση των πολλών. Και πιστεύουμε ότι χρειαζόμαστε ένα δημοτικό σχήμα που θα αναδείξει τα προβλήματα, θα προτείνει λύσεις και θα συγκρουστεί με τα συμφέροντα.
Οι δημοτικές –και οι περιφερειακές– εκλογές μάς δίνουν την ευκαιρία να συζητήσουμε για τις συνθήκες λειτουργίας του δήμου μας ως πόλης και διοίκησης –αυτό που κάποτε ονόμαζαν με μια λέξη: “πόλις”. Σκοπεύουμε να εκθέσουμε μέχρι καταγγελίας τη δυσλειτουργία που βιώνει ο απλός πολίτης, όταν αδύναμος βλέπει να του κλέβουν δημόσιο χώρο και χρόνο με ευθύνη και της δημοτικής αρχής και να λειτουργεί το δίκαιο του ισχυρού. Δείτε: Σ’ ένα σταυροδρόμι περνά καμαρωτός ο τζιπάτος κλιματιζόμενος συμπατριώτης μας περιφρονώντας την ηλικιωμένη συμπολίτισσά μας ή την αλλοδαπή οικογένεια με το παιδικό αμαξάκι που περιμένουν στη διάβαση στη βροχή ή στον ήλιο. Όμως τα αιτήματα των πολιτών για μια αποκατάσταση των συνθηκών ανθρώπινης ζωής και κυκλοφορίας στις εντός πόλεως περιοχές των (πρώην) δήμων μας απορρίπτονται.
Θέλουμε να ζούμε στην πόλη κι όχι ανάμεσα στους βρώμικους σκουπιδοτενεκέδες, που ανέχεται ο Δήμος μπροστά στα πιο όμορφα και ιστορικά κτίρια της πόλης. Θέλουμε τα παιδιά να ξαναβγούν στους δρόμους και να ξαναζωντανέψουν τις γειτονιές ή να αθληθούν χωρίς εμπόδια ή “πλάγιες διευκολύνσεις” κι όχι να φρουρούνται σε προνομιακούς ειδικούς χώρους διασκέδασης, πράγμα που δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να προετοιμάζει ανακύκλωση του κακού από δημοτικό διαμέρισμα σε δημοτικό διαμέρισμα και να γιγαντώνει αδικίες στο εσωτερικό ομοειδών επαγγελμάτων.
Αυτά συμβαίνουν σ’ όλους τους τομείς δημόσιας λειτουργίας. Αν ασχολούμαστε με το δημόσιο κοινόχρηστο χώρο, είναι επειδή σ’ αυτόν τα πράγματα είναι φανερά και δυστυχώς απροκάλυπτα και προκλητικά. Τα πρότυπα της ληστρικής εκμετάλλευσης του χώρου που επικράτησαν στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τα νησιά επιβλήθηκαν και στο νομό μας από τις δυνάμεις που κατέλαβαν τις τοπικές αρχές και τους συνεργάτες τους. Ως δημότες δεν ζητούμε ελεημοσύνη παρά μόνο ίσα δικαιώματα για όλους μας.
Έχουμε διαπιστώσει ότι η τοπική αυτοδιοίκηση δεν αποτελεί χώρο ισονομίας για την παρέμβαση των πολιτών. Η αδιαφάνεια, η άσκηση εξουσίας από τα συμφέροντα, η επιβολή ταξικών και προνομιακών επαγγελματικών προτεραιοτήτων είναι παρούσες στο χώρο της αυτοδιοίκησης, όσο είναι και στην κεντρική πολιτική σκηνή. Έτσι, ουσιαστικές παρεμβάσεις δεν μπορούν πια να προέλθουν από δημοτικά σχήματα που βασίζονται απλώς σε καλοπροαίρετους πολίτες και σε πρακτικές λύσεις, αλλά από σχήματα που στοχεύουν στη ριζική ανατροπή των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών.
Στην εποχή του μνημονίου, της τρόικας και της πιο ταξικής κυβέρνησης μετά το 1974 όλες αυτές οι πτυχές ενισχύονται. Δεν είναι μόνο η μείωση μισθών και συντάξεων, οι αλλαγές στο ασφαλιστικό και στο φορολογικό και οι άλλες «διαρθρωτικές αλλαγές», που σταθεροποιούν την αδικία. Είναι και ο ενταγμένος σ’ αυτό το πλαίσιο «Καλλικράτης», που, πέρα από τις απολύσεις, τη δραματική μείωση πόρων, τον περιορισμό δαπανών για κοινωνικά προγράμματα και άλλα πολλά, θα οδηγήσει σε πλήρη κατάρρευση τη αυτοδιοίκηση, αυτή, άλλωστε που και τώρα είναι δημοκρατικά ανάπηρη, οικονομικά υποχρηματοδοτούμενη και έκθετη στις αγοραίες πολιτικές και τα ιδιωτικά συμφέροντα.
Τα συμφέροντα που υπηρετούνται από τις ευνοημένες από το νόμο δημοτικές δυνάμεις αντιμετωπίζουν την πόλη σαν «έδαφος», με τη στρατιωτική και οικοπεδική έννοια, κι όχι σαν κοινότητα ανθρώπων. Και η αυτοδιοίκηση, ακόμη πιο αδύναμη και ενσωματωμένη, θα περιφέρεται στις ακτές του (Δήμου) Ζαλόγγου, και τις πλατείες και τα πεζοδρόμια του Λούρου και της Πρέβεζας ζητώντας ελεημοσύνη απ’ όσους τα καταλαμβάνουν περιφρονώντας τον απλό πολίτη.
Ταυτόχρονα, οι έννοιες της αυτο-διοίκησης, της δημοκρατίας και της συμμετοχής των πολιτών πλήττονται βάναυσα με τους υπερμεγέθεις δήμους-εδάφη, που λειτουργούν συγκεντρωτικά και αδιαφανώς, μέσα σ’ ένα “δημαρχοκεντρικό” μοντέλο, χωρίς θεσμούς εσωτερικής αποκέντρωσης, κοινωνικού ελέγχου και με ληστρικό πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα.
Κοινή μας διαπίστωση είναι ότι στις επερχόμενες εκλογές χρειάζεται να τιμωρηθούν μαζικά τα κόμματα του μνημονίου. Ταυτόχρονα, ένα νέο δημοτικό σχήμα οφείλει να δουλέψει, συλλογικά, για την αλλαγή των συσχετισμών στο τοπικό επίπεδο με τα παρακάτω συγκεκριμένα χαρακτηριστικά:
* · Να αξιοποιεί πολιτικά την εμπειρία από τις λαϊκές κινητοποιήσεις για τοπικά ζητήματα –ΣΔΙΤ, νοσοκομείο, λιμενικό καταφύγιο Παντοκράτορα, Αμβρακικός, κεραίες. Να συγκρουστεί με συμφέροντα που οδηγούν σε κατάργηση του κοινωνικού ελέγχου, υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των πολιτών και σε κοινωνική αδικία. Να υιοθετεί θέσεις και να ευνοεί δράσεις για την προστασία των δημόσιων χώρων, του περιβάλλοντος, της αισθητικής και του πολιτισμού (που σημαίνει: αξιοπρεπή πεζοδρόμια, μεγαλύτεροι πεζόδρομοι και λειτουργικοί ποδηλατόδρομοι, άφοβη κίνηση παιδιών και ακίνδυνη μετακίνηση ηλικιωμένων και ΑμΕΑ, προστασία διατηρητέων και επέκταση παραδοσιακού τομέα, σεβασμός των ακτών και του φυσικού τοπίου κ.λπ.).
* · Να συμβάλλει στην οργάνωση νέων μορφών κοινωνικής αλληλεγγύης για τα θύματα της κρίσης (γιατροί, δάσκαλοι, λογιστές και μηχανικοί κατοικίας που προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους), και να προωθεί εναλλακτικές μορφές κοινωνικής οργάνωσης (συνεταιρισμοί, τίμιο εμπόριο, ηθική τράπεζα, συλλογική διαχείριση δημόσιων χώρων, πρόσβαση στη στέγη, κ.λπ.).
* · Να αναγνώσει και να κατανοήσει τη νέα γεωγραφία του Δήμου (Ακτές Ζαλόγγου – Κέντρο βάρους Λούρου) και να προχωρήσει με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες στην κοινωνική χωροταξία και πολεοδομία του Δήμου, αχρηστεύοντας μ’ αυτό τον τρόπο προσωπικές διαδρομές παροχής προνομίων, υπόγειες συναλλαγές ελέγχου και γενικότερες απολιτικές εκτιμήσεις και πατερναλιστικές τοποθετήσεις.
Στην Πρέβεζα ποτέ δεν λειτούργησε δημοτικό σχήμα μ’ αυτά τα χαρακτηριστικά. Νομίζουμε ότι ήρθε ο καιρός –έχουμε κιόλας αργήσει! Το κάλεσμά μας στηρίζεται στην ανάγκη να προτάσσουμε το συλλογικό σε σχέση με το ατομικό. Σας καλούμε το Σάββατο, στις 7:30΄ το βράδυ, στα γραφεία της Ν.Ε. Πρέβεζας του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας – Τ.Ε.Ε. (λεωφόρος Ειρήνης 84, έναντι Ο.Τ.Ε., α΄ όροφος), σε ανοικτή συνέλευση, για να συνδιαμορφώσουμε την κοινή μας λειτουργία, το κοινό μας πλαίσιο, την κοινή μας πρόταση. Είναι ένας αγώνας που πρέπει να δώσουμε. Γιατί «οι μόνοι αγώνες που χάθηκαν είναι εκείνοι που δεν έγιναν ποτέ».
