Υπογράφουμε αυτό το κείμενο για να εκφράσουμε την ανησυχία μας για την πορεία του δήμου μας και των νέων δημοτικών διαμερισμάτων.
Πιστεύουμε, πρώτα, ότι στη σημερινή συγκυρία οι επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές αποκτούν έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα και ταυτόχρονα καθίστανται κεντρική πολιτική μάχη. Η λύση των συσσωρευμένων προβλημάτων είναι, πράγματι, υπόθεση των πολλών. Και πιστεύουμε ότι χρειαζόμαστε ένα δημοτικό σχήμα που θα αναδείξει τα προβλήματα, θα προτείνει λύσεις και θα συγκρουστεί με τα συμφέροντα.
Οι δημοτικές –και οι περιφερειακές– εκλογές μάς δίνουν την ευκαιρία να συζητήσουμε για τις συνθήκες λειτουργίας του δήμου μας ως πόλης και διοίκησης –αυτό που κάποτε ονόμαζαν με μια λέξη: “πόλις”. Σκοπεύουμε να εκθέσουμε μέχρι καταγγελίας τη δυσλειτουργία που βιώνει ο απλός πολίτης, όταν αδύναμος βλέπει να του κλέβουν δημόσιο χώρο και χρόνο με ευθύνη και της δημοτικής αρχής και να λειτουργεί το δίκαιο του ισχυρού. Δείτε: Σ’ ένα σταυροδρόμι περνά καμαρωτός ο τζιπάτος κλιματιζόμενος συμπατριώτης μας περιφρονώντας την ηλικιωμένη συμπολίτισσά μας ή την αλλοδαπή οικογένεια με το παιδικό αμαξάκι που περιμένουν στη διάβαση στη βροχή ή στον ήλιο. Όμως τα αιτήματα των πολιτών για μια αποκατάσταση των συνθηκών ανθρώπινης ζωής και κυκλοφορίας στις εντός πόλεως περιοχές των (πρώην) δήμων μας απορρίπτονται.
Θέλουμε να ζούμε στην πόλη κι όχι ανάμεσα στους βρώμικους σκουπιδοτενεκέδες, που ανέχεται ο Δήμος μπροστά στα πιο όμορφα και ιστορικά κτίρια της πόλης. Θέλουμε τα παιδιά να ξαναβγούν στους δρόμους και να ξαναζωντανέψουν τις γειτονιές ή να αθληθούν χωρίς εμπόδια ή “πλάγιες διευκολύνσεις” κι όχι να φρουρούνται σε προνομιακούς ειδικούς χώρους διασκέδασης, πράγμα που δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να προετοιμάζει ανακύκλωση του κακού από δημοτικό διαμέρισμα σε δημοτικό διαμέρισμα και να γιγαντώνει αδικίες στο εσωτερικό ομοειδών επαγγελμάτων.
Αυτά συμβαίνουν σ’ όλους τους τομείς δημόσιας λειτουργίας. Αν ασχολούμαστε με το δημόσιο κοινόχρηστο χώρο, είναι επειδή σ’ αυτόν τα πράγματα είναι φανερά και δυστυχώς απροκάλυπτα και προκλητικά. Τα πρότυπα της ληστρικής εκμετάλλευσης του χώρου που επικράτησαν στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τα νησιά επιβλήθηκαν και στο νομό μας από τις δυνάμεις που κατέλαβαν τις τοπικές αρχές και τους συνεργάτες τους. Ως δημότες δεν ζητούμε ελεημοσύνη παρά μόνο ίσα δικαιώματα για όλους μας.
Έχουμε διαπιστώσει ότι η τοπική αυτοδιοίκηση δεν αποτελεί χώρο ισονομίας για την παρέμβαση των πολιτών. Η αδιαφάνεια, η άσκηση εξουσίας από τα συμφέροντα, η επιβολή ταξικών και προνομιακών επαγγελματικών προτεραιοτήτων είναι παρούσες στο χώρο της αυτοδιοίκησης, όσο είναι και στην κεντρική πολιτική σκηνή. Έτσι, ουσιαστικές παρεμβάσεις δεν μπορούν πια να προέλθουν από δημοτικά σχήματα που βασίζονται απλώς σε καλοπροαίρετους πολίτες και σε πρακτικές λύσεις, αλλά από σχήματα που στοχεύουν στη ριζική ανατροπή των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών.
Στην εποχή του μνημονίου, της τρόικας και της πιο ταξικής κυβέρνησης μετά το 1974 όλες αυτές οι πτυχές ενισχύονται. Δεν είναι μόνο η μείωση μισθών και συντάξεων, οι αλλαγές στο ασφαλιστικό και στο φορολογικό και οι άλλες «διαρθρωτικές αλλαγές», που σταθεροποιούν την αδικία. Είναι και ο ενταγμένος σ’ αυτό το πλαίσιο «Καλλικράτης», που, πέρα από τις απολύσεις, τη δραματική μείωση πόρων, τον περιορισμό δαπανών για κοινωνικά προγράμματα και άλλα πολλά, θα οδηγήσει σε πλήρη κατάρρευση τη αυτοδιοίκηση, αυτή, άλλωστε που και τώρα είναι δημοκρατικά ανάπηρη, οικονομικά υποχρηματοδοτούμενη και έκθετη στις αγοραίες πολιτικές και τα ιδιωτικά συμφέροντα.
Τα συμφέροντα που υπηρετούνται από τις ευνοημένες από το νόμο δημοτικές δυνάμεις αντιμετωπίζουν την πόλη σαν «έδαφος», με τη στρατιωτική και οικοπεδική έννοια, κι όχι σαν κοινότητα ανθρώπων. Και η αυτοδιοίκηση, ακόμη πιο αδύναμη και ενσωματωμένη, θα περιφέρεται στις ακτές του (Δήμου) Ζαλόγγου, και τις πλατείες και τα πεζοδρόμια του Λούρου και της Πρέβεζας ζητώντας ελεημοσύνη απ’ όσους τα καταλαμβάνουν περιφρονώντας τον απλό πολίτη.
Ταυτόχρονα, οι έννοιες της αυτο-διοίκησης, της δημοκρατίας και της συμμετοχής των πολιτών πλήττονται βάναυσα με τους υπερμεγέθεις δήμους-εδάφη, που λειτουργούν συγκεντρωτικά και αδιαφανώς, μέσα σ’ ένα “δημαρχοκεντρικό” μοντέλο, χωρίς θεσμούς εσωτερικής αποκέντρωσης, κοινωνικού ελέγχου και με ληστρικό πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα.
Κοινή μας διαπίστωση είναι ότι στις επερχόμενες εκλογές χρειάζεται να τιμωρηθούν μαζικά τα κόμματα του μνημονίου. Ταυτόχρονα, ένα νέο δημοτικό σχήμα οφείλει να δουλέψει, συλλογικά, για την αλλαγή των συσχετισμών στο τοπικό επίπεδο με τα παρακάτω συγκεκριμένα χαρακτηριστικά:
• Να αξιοποιεί πολιτικά την εμπειρία από τις λαϊκές κινητοποιήσεις για τοπικά ζητήματα –ΣΔΙΤ, νοσοκομείο, λιμενικό καταφύγιο Παντοκράτορα, Αμβρακικός, κεραίες. Να συγκρουστεί με συμφέροντα που οδηγούν σε κατάργηση του κοινωνικού ελέγχου, υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των πολιτών και σε κοινωνική αδικία. Να υιοθετεί θέσεις και να ευνοεί δράσεις για την προστασία των δημόσιων χώρων, του περιβάλλοντος, της αισθητικής και του πολιτισμού (που σημαίνει: αξιοπρεπή πεζοδρόμια, μεγαλύτεροι πεζόδρομοι και λειτουργικοί ποδηλατόδρομοι, άφοβη κίνηση παιδιών και ακίνδυνη μετακίνηση ηλικιωμένων και ΑμΕΑ, προστασία διατηρητέων και επέκταση παραδοσιακού τομέα, σεβασμός των ακτών και του φυσικού τοπίου κ.λπ.).
• Να συμβάλλει στην οργάνωση νέων μορφών κοινωνικής αλληλεγγύης για τα θύματα της κρίσης (γιατροί, δάσκαλοι, λογιστές και μηχανικοί κατοικίας που προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους), και να προωθεί εναλλακτικές μορφές κοινωνικής οργάνωσης (συνεταιρισμοί, τίμιο εμπόριο, ηθική τράπεζα, συλλογική διαχείριση δημόσιων χώρων, πρόσβαση στη στέγη, κ.λπ.).
• Να αναγνώσει και να κατανοήσει τη νέα γεωγραφία του Δήμου (Ακτές Ζαλόγγου - Κέντρο βάρους Λούρου) και να προχωρήσει με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες στην κοινωνική χωροταξία και πολεοδομία του Δήμου, αχρηστεύοντας μ’ αυτό τον τρόπο προσωπικές διαδρομές παροχής προνομίων, υπόγειες συναλλαγές ελέγχου και γενικότερες απολιτικές εκτιμήσεις και πατερναλιστικές τοποθετήσεις.
Στην Πρέβεζα ποτέ δεν λειτούργησε δημοτικό σχήμα μ’ αυτά τα χαρακτηριστικά. Νομίζουμε ότι ήρθε ο καιρός –έχουμε κιόλας αργήσει! Το κάλεσμά μας στηρίζεται στην ανάγκη να προτάσσουμε το συλλογικό σε σχέση με το ατομικό. Σας καλούμε το Σάββατο, στις 7:30΄ το βράδυ, στα γραφεία της Ν.Ε. Πρέβεζας του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας - Τ.Ε.Ε. (λεωφόρος Ειρήνης 84, έναντι Ο.Τ.Ε., α΄ όροφος), σε ανοικτή συνέλευση, για να συνδιαμορφώσουμε την κοινή μας λειτουργία, το κοινό μας πλαίσιο, την κοινή μας πρόταση. Είναι ένας αγώνας που πρέπει να δώσουμε. Γιατί «οι μόνοι αγώνες που χάθηκαν είναι εκείνοι που δεν έγιναν ποτέ».
Πρέβεζα,15 Σεπτεμβρίου 2010
1. Ανδρέας Αδάμ, συνταξιούχος δημοτικός υπάλληλος
2. Δημήτρης Αλμπάντης, επιχειρηματίας
3. Σαπφώ Αλφαντάκη, φυσιοθεραπεύτρια
4. Ευριπίδης Αφεντουλίδης, ηλεκτρολόγος - μηχανολόγος μηχανικός
5. Ευγενία Γεωργίου, καθηγήτρια
6. Σωτήρης Δασκάλας, συνταξιούχος λογιστής
7. Μαρία Ζιάκα, ζωγράφος
8. Θοδωρής Θωμάς, υπάλληλος ΔΕΗ
9. Άννα Κακοσίμου, φιλόλογος
10. Κώστας Καλύβας, επιχειρηματίας
11. Σπύρος Κανέλλος, γιατρός ωτορινολαρυγγολόγος
12. Δήμητρα Καστάνη, φυσιοθεραπεύτρια
13. Γιάννης Κατσανός, καθηγητής φυσικής αγωγής
14. Ξανθή Κατσή
15. Πέτρος Κατωπόδης, αγρότης
16. Γιάννης Κορωναίος, γεωπόνος
17. Χρήστος Κοτσίνης, τεχνολόγος πολιτικός μηχανικός
18. Παναγιώτης Κόττας, οικονομολόγος
19. Νίκος Λαμπρακούλης, καθηγητής θεολογίας
20. Νίκος Λιβιεράτος, γιατρός καρδιολόγος
21. Λιλιάνα Λιβιεράτου, οφθαλμίατρος
22. Γιάννης Μακρυγιάννης, συνταξιούχος
23. Πόπη Μιχελάκου, παιδοψυχίατρος
24. Μιλτιάδης Μπάλκος, δικηγόρος
25. Αγησίλαος Μπέλλης, οικονομολόγος, δημοτικός υπάλληλος
26. Μιχάλης Νόβας, οικονομολόγος - λογιστής, συνεταιριστικός υπάλληλος
27. Ειρήνη Νούτσου, επιχειρηματίας
28. Ρούλα Ντούσια
29. Σπύρος Παγκράτης, τεχνικός ΟΤΕ
30. Χαράλαμπος Πάνης, γεωπόνος
31. Πάνος Παπαδάτος, δάσκαλος
32. Απόστολος Παπαδημητρίου, αρχαιολόγος
33. Άρης Παπαδόπουλος, λέκτορας ΕΜΠ
34. Διονύσης Παπανίκος, μηχανικός γεωλόγος, συνδικάτο εργαζομένων ΙΓΜΕ
35. Αφροδίτη Παπουτσή, δημοτική υπάλληλος
36. Καμέλια Πέτρε, μηχανικός γεωλόγος
37. Γιάννης Ρέντζος, πανεπιστημιακός διδάσκων
38. Γιάννης Σαουσάντος, συνταξιούχος
39. Μηνάς Σορόκας, λιμενεργάτης
40. Αγγελική Σπυράκου, νοσηλεύτρια
41. Μαρία Σπυράκου, ιδιωτική υπάλληλος
42. Απόστολος Σταύρακας, αρχιτέκτονας
43. Βασίλης Τζίμας, καθηγητής φυσικής αγωγής
44. Ευκλείδης Τσακαλώτος, καθηγητής πανεπιστημίου
45. Βιργινία Τσακανιά, δικαστική υπάλληλος
46. Ευτυχία Τσαμποδήμου, ηθοποιός
47. Βαγγέλης Τσιρογιάννης, συνταξιούχος δάσκαλος
48. Κώστας Τσιώκος, συνταξιούχος συνεταιριστικός υπάλληλος
49. Νανά Τσόλκα, γιατρός μικροβιολόγος
50. Σταμάτα Τσοπώλη, γιατρός γυναικολόγος
51. Ευκλείδης Φονταράς, μηχανολόγος μηχανικός
52. Ηλίας Χάιδας, πολιτικός επιστήμονας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου